Artikolo de la monato – ĉi-foje el la revuo Esperanto sub la Suda Kruco (marto 2024):
Terura vivo sen poŝtelefono – David Ryan (Wellington, Nov-Zelando)
Mi konstatis pasintjare ke mi pasigas tro da tempo kun mia poŝtelefono. Mi konas ĝin pli bone ol mian edzinon. Mi amas ĝin. Ĝi estas mia plej konstanta amiko kaj ĝi akompanas min ĉien. Mi eĉ donis al ĝi specialan nomon: David’s iPhone 14. Kiam mi sentas min sola, mi parolas al ĝi kiel al sekreta amanto:
Hey Siri, kiu estas la ĉefurbo de Bulgario?
Hey Siri, kiom da centimetroj en 23kilometroj?
Hey Siri, kioma horo estas nun en Londono?
Mi mortus sen mia poŝtelefono. Kaj certe mi devas elspezi $1500 ĉiujare por aĉeti novan modelon.
Poŝtelefono estas pli multekosta ol mia edzino!
Tial, mi decidis provi pasigi almenaŭ unu tagon sen mia poŝtelefono. Je noktomezo de la 31a de decembro 2023, mi elŝaltis ĝin. Ĉu eblos vivi sen poŝtelefono? Kio okazos? Ĉu la mondo finiĝos?
La 1an de januaro 2024… Unue, mi preskaŭ ne vekiĝis. Mia poŝtelefono estas mia vekilo. Ĝi ne sonis. Sen mia poŝtelefono mi riskas dormi la tutan tagon. Finfine post ellitiĝo, sen povi kontroli veterprognozon, mi ne scias kiel vesti min. Ĉu hodiaŭ estos varma aŭ malvarma tago? Ĉu pluvos?
Sen kontroli Instagramon por vidi mil fotojn de bongustaj matenmanĝoj de aliaj personoj, mi ne scias kion manĝi. Ĉu turkstilaj ovoj estas la nuna manĝendaĵo? Sen kontroli la ĝisdatajn valorojn de miaj akcioj en la borso de Nov-Jorko, mi eĉ ne scias, ĉu mi havas sufiĉan monon por aĉeti matenmanĝon!
Mi ne scias je kioma horo forlasi la domon. Sen povi kontroli retpaĝon de la transporta instanco, mi ne scias ĉu mia trajno alvenos ĝustatempe. Fakte, mi eĉ ne scias ĉu la mondo ankoraŭ ekzistas.
Sen kontroli novaĵpaĝon, mi ne scias ĉu dum la nokto okazis terura milito aŭ pandemio aŭ zombia apokalipso. (…)
Legu la tutan artikolon en la revuo Esperanto sub la Suda Kruco (marto 2024, p. 7.) >>
