Aŭtuna Elegio
Sub vualo griza, kie folioj dancas,
En valso malĝoja, antaŭ ol falas,
Mi vidas en ili mian vivon pasantan,
Kaj sentojn, kiuj iom post iom malfortiĝas.
La suno, malvarma, lumigas la teron,
Kiel okuloj malplenaj, sen espero,
La vento kantas melodion funebran,
Pri amo perdita, kaj junec’ foriranta.
Soleco enpenetras en mian koron,
Kiel neĝo en arbaron silentan,
Mi memoras tagojn, kiam estis varmo,
Kaj ridetoj floris, kiel rozoj en ĝardeno.
Sed tempo flugas, kiel sago el arko,
Kaj ni ne povas haltigi ĝian kurson,
Ni devas akcepti, ke ĉio finiĝas,
Kaj ke nenio restas eterna sub la ĉielon.
Tamen, en la profundo de mia animo,
Fajrero de espero ankoraŭ brulas,
Ke eble, post ĉi tiu nokto malhela,
Tago nova, pli bela, al mi revenos.
Aŭtoro: Google Gemini
